Juta i sizal
admin
Juta jest włóknem otrzymywanym z łodyg rośliny o tej samej nazwie, uprawianej w Indiach, Pakistanie, Chinach, Rosji oraz w innych krajach o klimacie gorącym. Włókno juty odznacza się pięknym jedwabistym połyskiem i barwą od żółtej do biało-żółtej. Daje się łatwo barwić i ma małą higroskopijność. Wadą juty jest natomiast mała odporność na działanie kwasów nieorganicznych i silnych zasad. Pod wpływem powietrza, światła i wilgoci włókno traci stopniowo połysk, ciemnieje i staje się kruche. Przędza jutowa używana jest na tkaniny opakunkowe, na obicia meblowe i zasłony, do wyrobu linoleum, przędzy dywanowej i na izolacje elektryczne. Długość włókna technicznego juty wynosi od 1 do 4 m. Włókno sizalowe otrzymuje się z liści agawy rosnącej na terenach skalistych w Meksyku, Ameryce Południowej, Indonezji i Australii. Ma ono kolor biały lub przechodzący w brunatny, jest sztywne, elastyczne, mocne. Włókno techniczne ma długość około 1 m. Używane jest do wyrobu lin i sznurów oraz ma zastosowanie w tapicerstwie. Ramia jest włóknem otrzymanym z łodyg roślin należących do rodziny pokrzyw, uprawianych w Chinach, Japonii, Azji południowej i w Afryce północnej. Należy do włókien bardzo mocnych oraz odpornych na butwienie i gnicie. Z tego powodu jest używane do wyrobu sieci rybackich oraz nici do szycia podeszew. Włókno jej jest długie, delikatne i bardzo odporne na wpływy chemiczne i fizyczne. Stosowana jest do wyrobu trykotaży, bielizny stołowej, pościelowej, firanek, koronek, haftów oraz jako domieszka do wełny.
