Jedwab naturalny
admin
Jedwab naturalny jest przędziwem w postaci nitek otrzymywanych z wydzieliny gruczołów gąsienic motyla jedwabnika. Kolebką hodowli jedwabników są Chiny. W Polsce hodowla jedwabników rozwijana jest przez Instytut Jedwabiu Naturalnego w Milanówku. Samica motyla jedwabnika składa jaja na liściach morwy. Z jaj wylęgają się gąsienice, z których po przepoczwarczeniu powstaje dojrzały motyl. Gąsienica żeruje na liściach morwy i osiąga dojrzałość w ciągu 30 dni. Przed przeistoczeniem się w poczwarkę osnuwa się nitką, tworząc oprzęd, czyli kokon. Nić jedwabiu tworząca kokon dochodzi do 3000 m długości, z czego tylko środkowe części nitki o długości od 600 do 900 m nadają się do wyrobu dobrej przędzy jedwabnej. Hodowcy przed przeobrażeniem się poczwarek w motyle zabijają je gorącą wodą lub gorącym powietrzem. Potem kokony suszy się i dostarcza do rozmotalni, gdzie następuje odwinięcie nitki z oprzędu. Odmotany jedwab zwie się jedwabiem surowym. Łączenie nitek z 3-8 kokonów daje tzw. greżę. Dwie lub więcej nitek greży skręconych razem stanowi nitkę jedwabiu skręconego. Barwa jedwabiu może być białokremowa, żółtawa lub żółtozielonkawa. Jedwab daje się doskonale barwić i jest bardzo higroskopijny. Głównymi jego zaletami są: rozciągliwość, sprężystość, trwałość, wytrzymałość i ładny wygląd. Grubość włókna jedwabiu wynosi od 10 do 30 mikronów. W płomieniu jedwab stapia się, tworząc ciemny popiół w formie kulki. Spalając się wydziela zapach spalonych włosów. Zasady działają na jedwab niszcząco, słabe kwasy poprawiają jego jakość, a stężone kwasy jedwab rozkładają.
